अर्जुन उवाच ।अस्माकमनुरूपो वै यः स्याद्गन्धर्व वेदवित् ।पुरोहितस्तमाचक्ष्व सर्वं हि विदितं तव ॥ १ ॥

गन्धर्व उवाच ।यवीयान्देवलस्यैष वने भ्राता तपस्यति ।धौम्य उत्कोचके तीर्थे तं वृणुध्वं यदीच्छथ ॥ २ ॥

वैशंपायन उवाच ।ततोऽर्जुनोऽस्त्रमाग्नेयं प्रददौ तद्यथाविधि ।गन्धर्वाय तदा प्रीतो वचनं चेदमब्रवीत् ॥ ३ ॥

त्वय्येव तावत्तिष्ठन्तु हया गन्धर्वसत्तम ।कर्मकाले ग्रहीष्यामि स्वस्ति तेऽस्त्विति चाब्रवीत् ॥ ४ ॥

तेऽन्योन्यमभिसंपूज्य गन्धर्वः पाण्डवाश्च ह ।रम्याद्भागीरथीकच्छाद्यथाकामं प्रतस्थिरे ॥ ५ ॥

तत उत्कोचकं तीर्थं गत्वा धौम्याश्रमं तु ते ।तं वव्रुः पाण्डवा धौम्यं पौरोहित्याय भारत ॥ ६ ॥

तान्धौम्यः प्रतिजग्राह सर्ववेदविदां वरः ।पाद्येन फलमूलेन पौरोहित्येन चैव ह ॥ ७ ॥

ते तदाशंसिरे लब्धां श्रियं राज्यं च पाण्डवाः ।तं ब्राह्मणं पुरस्कृत्य पाञ्चाल्याश्च स्वयंवरम् ॥ ८ ॥

मातृषष्ठास्तु ते तेन गुरुणा संगतास्तदा ।नाथवन्तमिवात्मानं मेनिरे भरतर्षभाः ॥ ९ ॥

स हि वेदार्थतत्त्वज्ञस्तेषां गुरुरुदारधीः ।तेन धर्मविदा पार्था याज्याः सर्वविदा कृताः ॥ १० ॥

वीरांस्तु स हि तान्मेने प्राप्तराज्यान्स्वधर्मतः ।बुद्धिवीर्यबलोत्साहैर्युक्तान्देवानिवापरान् ॥ ११ ॥

कृतस्वस्त्ययनास्तेन ततस्ते मनुजाधिपाः ।मेनिरे सहिता गन्तुं पाञ्चाल्यास्तं स्वयंवरम् ॥ १२ ॥